Χαρακτηρίζεται από ένα επαναλαμβανόμενο και επίμονο πρότυπο συμπεριφοράς, σύμφωνα με το οποίο παραβιάζονται τα βασικά δικαιώματα των άλλων ή οι βασικοί κοινωνικοί τύποι και κανόνες. Αυτή εκφράζεται με επιθετικότητα που προκαλεί ή απειλεί φυσική βλάβη σε ανθρώπους ή ζώα, καταστροφή ιδιοκτησίας, απάτη ή κλοπή και σοβαρές παραβιάσεις κανόνων. Οι συμπεριφορές παρουσιάζονται σε διάφορα περιβάλλοντα όπως το σπίτι, το σχολείο ή την κοινότητα.

Υπάρχουν δυο υπότυποι : α)τύπος παιδικής έναρξης με παρουσία τουλάχιστον μιας χαρακτηριστικής της δ συμπεριφοράς πριν τα 10 έτη. Είναι συνήθως αγόρια με επιθετικότητα προς τους άλλους και διαταραγμένες σχέσεις με τους συνομηλίκους, που αναπτύσσουν την δ πριν την ήβη. Έχει χειρότερη πρόγνωση μεταπίπτοντας σε αντικοινωνική δ προσωπικότητας  β)τύπος εφηβικής έναρξης που είναι ηπιότερος, με καλύτερες σχέσεις με τους συνομηλίκους, έχει καλύτερη πρόγνωση και η σχέση αγοριών :κοριτσιών είναι πιο ισόρροπη.

Τα παιδιά αυτά έχουν μικρό ενδιαφέρον για τα αισθήματα, τις προσδοκίες και την καλή κατάσταση των άλλων, δεν έχουν αισθήματα ενοχής (αν και μαθαίνουν να εκφράζουν κάποια για να μειώνουν την τιμωρία) και ερμηνεύουν πάντα τις προθέσεις των άλλων πιο επιθετικές και απειλητικές από την πραγματικότητα, δικαιολογώντας έτσι την δική τους επιθετικότητα. Παρουσιάζουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, μικρή ανοχή στη ματαίωση, ευερεθιστότητα και συχνές εκρήξεις οργής. Συνοδά προβλήματα είναι η πρώιμη έναρξη σεξ συμπεριφορών, κάπνισμα, χρήση ουσιών και αλκοόλ και η ανάληψη επικίνδυνων πράξεων. Έχουν προβλήματα στο σχολείο, τη δουλειά τους αλλά και με το νόμο.

Τα καταθλιπτικά συμπτώματα με αυτοκτονικότητα και οι αγχώδεις διαταραχές είναι συχνότερες σε παιδιά με Διαταραχές διαγωγής. Πολύ συχνά είναι η ADHD και οι μαθησιακές δυσκολίες.

Προδιαθεσικοί παράγοντες είναι η απόρριψη ή η παραμέληση από τους γονείς, δύσκολο ταμπεραμέντο, ασυνεπείς πρακτικές στην διαπαιδαγώγηση με σκληρές τιμωρίες, σωματική ή σεξ κακοποίηση, έλλειψη επίβλεψης, εισαγωγή σε ιδρύματα και συχνές αλλαγές αυτών που έχουν τη φροντίδα του, σχέση με παραπτωματική ομάδα συνομηλίκων.

Η συχνότητα είναι μεγαλύτερη στις αστικές περιοχές. Υπολογίζεται σε 6-16% των αντρών ηλικίας 18 ετών και αντίστοιχο ποσοστό στις γυναίκες 2-9%. Αν και στη πλειοψηφία η Διαταραχή υφίεται με την ενηλικίωση, ένα σημαντικό ποσοστό συνεχίζει να εμφανίζει συμπεριφορές αντικοινωνικής δ προσωπικότητας.

Εναντιωματική Προκλητική Διαταραχή

Χαρακτηρίζεται από ένα επαναλαμβανόμενο πρότυπο συμπεριφοράς με αρνητισμό, προκλητικότητα, ανυπακοή και εχθρικότητα απέναντι σε ένα πρόσωπο εξουσίας. Για να μπει η διάγνωση η συμπεριφορά θα πρέπει να εμφανίζεται συχνότερα από ότι κανονικά παρατηρείται σε άτομα ανάλογης ηλικίας και αναπτυξιακού σταδίου και να οδηγεί σε έκπτωση της ακαδημαϊκής, κοινωνικής ή επαγγελματικής λειτουργικότητας. Τα συμπτώματα εμφανίζονται στο σπίτι αλλά όχι πάντα έξω από αυτό, μια και πρέπει το παιδί να ξέρει καλά τον ενήλικα.

Παροδική μορφή είναι πολύ συχνή στην προσχολική περίοδο. Είναι συχνότερη στα παιδιά που στην προσχολική περίοδο είχαν δύσκολο ταμπεραμέντο και υπερκινητικότητα. Στο σχολείο μπορεί να παρουσιάζουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, μικρή ανοχή στη ματαίωση, συναισθηματική ευμεταβλητότητα, να βρίζουν, να καπνίζουν και να διαπληκτίζονται συχνά με τους γονείς, τους καθηγητές αλλά και τους συνομηλίκους.

Συνοδεύεται συχνά από ADHD, μαθησιακές διαταραχές και διαταραχή της επικοινωνίας. Η συχνότητα της είναι μεγαλύτερη στα αγόρια πριν την εφηβεία, αλλά μετά είναι το ίδιο συχνή και με τα ίδια χαρακτηριστικά και στα κορίτσια. Η έναρξη γίνεται πριν τα 8 έτη και είναι συνήθως βαθμιαία μέσα σε μήνες. Ένα σημαντικό ποσοστό μεταπίπτει σε διαταραχή διαγωγής.